De grenzen van België

Van 5 tot 12 juli fietsten we met 2 Hans en ikzelf de grenzen van België af.
Het oorspronkelijke doel was een fietstocht maken naar Wenen maar door de corona pandemie hebben we onze plannen. Aangepast naar een tocht in eigen land.
De grenzen van België was iets wat reeds lang op de planning stond en nu was het de ideale gelegenheid. Mochten er problemen of restricties opduiken door de corona crisis konden we ook onmiddellijk naar huis gaan. 

Op 8 dagen hebben we 1357 km afgefietst. Doorheen 8 provinciës en langs de grens met 4 buurlanden; Nederland, Duitsland, Luxemburg en Frankrijk.
Al onze bagage, en het meerendeel van ons eten hadden we mee in fietstassen en in de bakfiets. Vertrekken deden we in Antwerpen, hier planden we 8 dagen later opnieuw te arriveren

De eerste dagen langs de Nederlandse grens hebben we hebben we gezocht naar de vele grenspalen die de grens nog steeds markeren. Deze zijn ook genummerd met nummer 1 op het drielandenpunt met Duitsland. 
Op andere locaties langs de grens zagen we nog oude grensposten zoals op de foto bij de Franse grens. Opvallend was ook dat regelmatig de baan op de grens liep en je aan de ene zijde in Frankrijk, Nederland, of Duitsland was en aan de andere in België. Dus je zag hoe verweven ons beide landsdelen wel niet waren. Dit moet dus in de periode waarbij de grenzen gesloten waren zeer bizzare en moeilijke situaties opgeleverd hebben.

Tijdens onze fietstrip hebben we ook vaak gebruik gemaakt van fietspaden, bospaden en oude spoorbanen. Eeen zeer bekende daarin is de Vennbahn, een oude spoorweg die over een afstand van meer dan 100km geasfalteerd is en kronkelt langs de grens met Duitsland. Deze is volledig Belgisch grondgebied ook het deel in Duitsland. Als je op de kaart kijkt zie je zo een zeer dun lijntje Belgisch grondgebied in Duitsland lopen. Een relict van de afspraken na WOI

Naast de mooie en vaak “vlakkere “fietspaden hadden we ook heel wat klimwerk voor de boeg in de Ardennen. Waarbij de ene klim al steiler en zwaarder was dan de andere maar telkens wel belond werd met een zeer mooi uitzicht. Waarvan we soms dachten is dit België wel? Zeker in het zuiden van ons land aan de grens met Luxemburg waren een paar zeer mooie landschappen die meer dan de moeite waard zijn om te bezoeken. Ook fietsten we zeer vaak doorheen uitgestrekte bossen zeker in de ardennen en in de provincie Limburg waren deze zeer talrijk en uitgestrekt. Maar ook de weilanden en vele bloemenvelden of bloemenranden langsheen de landbouwvelden waren soms zeer indrukwekkend.

Tijdens onze trip passeerden we ook langs tal van rivieren. Zo gingen we van start aan de Schelde in Antwerpen. Volgden we een hele poos de grensmaas langs de Nederlandse grens. En zagen we daar wilde paarden, runderen, maar ook dat het waterpeil zeer laag stond. We passeerden met de Our vallei een pareltje in het zuiden van ons land. Maar genoten ook van de vele watermolens die nog steeds langsheen de Semois te vinden zijn. Op de Samber zagen we hoe schippers de sluizen nog handmatig moesten open en toe draaien. 

Eindigen deden we weer na 8 dagen in Antwerpen. Wat vermoeid na de vele fietskilometers op het beperk aantal dagen. Maar wel voldaan na een aangename en soms verassende trip.
Met de conclusie dat ons landje nog zeer veel mooie en soms onbekende plekjes heeft die meer dan de moeite waard zijn om te bezoeken.