6 maand later…

6 maand later…

Mijn fiets avontuur is ondertussen al een goed half jaar geleden.
Tijd om een korte balans op te maken: wat neem ik mee uit mijn avontuur, is er iets veranderd in ons Belgenland en wat zijn de toekomstperspectieven? Wat ik zeker al kan zeggen is dat ik aangenaam verrast werd door de vele positieve reacties op mijn trip, de al dan niet virtuele duimpjes en vooral de bewondering voor de fysieke prestatie.

Als ik naar mezelf kijk heb ik de voorbije 6 maand helemaal niet stil gezeten.
Zo gaf ik lezingen over mijn avonturen aan groepen in Gent, Aalst, Ninove, Oudenaarde, Antwerpen,.. En komen er nog aan, oa in Brugge en op herhaaldelijke vraag ook nog een herkansing in Aalst. De voorbije maanden bij ik ook meermaals geïnterviewd over mijn fietstrip en de daarbij horende ervaringen. Een gespreksavond van studenten journalistiek in Brussel. Een boeiende ontmoeting met 2 Belgen die verschillende milieu/klimaatactivisten bundelen en zelf ook een fietstrip plannen. Victor, een student journalistiek. Het vakantietijdschrift Pasar. De vlam van jong Groen. En ga zo maar door.

Het is natuurlijk fijn te horen dat er interesse is voor mijn avontuur/ verhaal en dat het opgepikt wordt. Dat is tenslotte de doelstelling: de goede voorbeelden en het bijhorende positivisme importeren en hopen dat het ook hier daden teweeg brengt.
Naast presentaties geven heb ik ook 2 opiniestukken geschreven over mijn reis, mijn ervaringen en het Belgisch klimaatbeleid (LINK) (LINK2) en ik heb weer het geluk gehad om met Climate Expres mee te fietsen naar de klimaattop in Bonn. Niet alleen deze keer maar met een pak enthousiaste vrijwilligers, mensen vol ideeën, engagement en ook de wil/ overtuiging dat er nu iets moet veranderen.

Zelf ga ik ook nog iets bewuster om met mijn mobiliteitsverplaatsingen. Zo ben ik sinds kort de trotse eigenaar van een bullitt, een bakfiets die me de vrijheid geeft om te leven zonder auto. De dagelijkse woonwerkverplaatsingen van 10-20-30 tot soms 40 km zijn een dagelijks mentaal rustpunt. Met een fiets gevuld vol materiaal ga ik langs scholen om daar kleuters en kinderen te leren hoe ze moeten sorteren, bewust kunnen omgaan met materialen,… Af en toe kan ik ook wat voorbeelden of reiservaringen delen met de kinderen. Zo probeer ik mijn activisme in de praktijk te brengen, mijn enthousiasme te delen en andere mensen aan te steken. Het gebruik van de bakfiets voor kleine verhuizingen of winkelbezoekjes tonen ook aan dat een leven zonder auto haalbaar is in een stedelijke context.

Ook ben ik eindelijk begonnen met het schrijven van een boek over mijn ervaringen. Een combinatie van de reiservaring, persoonlijke indrukken en levenslessen enerzijds probeer ik gekoppeld te krijgen aan het inhoudelijk verhaal. Hoe kijken bewoners in Europa naar ons klimaatbeleid, welke acties worden er ondernomen, welke niet? Uit welke voorbeelden kunnen we leren, en uit dewelke moeten we onze lessen trekken? Hiervoor ben ik recent teruggegaan naar Utrecht waar ik een gesprek had met wethouder Van Hooidonk; met de bevoegdheden klimaat, mobiliteit, verkeer & duurzaamheid. Binnen enkele weken plan ik ook een bezoek te brengen aan Freiburg om ook daar nog wat extra fond te gaan opdiepen.

Als ik nu kijk hoe het staat met het klimaatbeleid in ons België blijf ik op mijn honger zitten. Een omslag naar een echte klimaatneutrale samenleving lijkt ver weg. Trump is effectief uit het Parijs akkoord gestapt met de VS. Mijn thuisstad haalt haar eigen klimaatdoelstellingen van het burgemeester convenant niet en maakt daar ook geen enkel probleem van, er was immers de bevolkingsaangroei (alsof deze niet ingeschaald kon worden?). Onze mobiliteitsminister ziet extra rijstroken als de oplossingen voor het file probleem & onze verouderde kerncentrales dreigen weer langer open te blijven. Het is om depressief van te worden.

Gelukkig zijn er de burgerbewegingen/ jongeren die wel initiatief nemen en vinden dat het anders moet. Energent die aan het groeien is, Denderstroom als energie coöperatieve die verschillende daken vol zonnepanelen legt, start ups die bewust kiezen om anders om te gaan met transport, materialengebruik,.. Jongeren die gefrustreerd raken dat de huidige beleidsmakers maar geen werk maken van ambitieuze klimaatdoelstellingen. De succesvolle mobilisatie van Climate express naar Bonn met de bijbehorende grote mars. Steeds meer BV’s die zich openlijk uitspreken tegen het klimatologische negationisme van onze regering. Het zijn silver linings, tekenen van hoop.

Sinds 5 december ben ik ook officieel lijstrekker voor Groen bij de gemeenteraadsverkiezingen in oktober 18’. Een politiek engagement met als doel om op beleidsniveau mee iets te veranderen. Mee te kunnen werken naar een klimaatneutraal Aalst/ Vlaanderen/ België. De politiek, zeker in België heeft nood aan nieuwe inzichten, mensen en ideeën. Om zo de geloofwaardigheid te herstellen en te doen waarvoor het bestemd is. Bouwen aan een betere samenleving. Te vaak komen helaas de schandalen in beeld en niet de vele vrijwilligers, beroepspolitici die nog steeds vechten voor een ideaal. Een ideaal waarvoor ook ik een stap waag in het politieke wereldje. Zeker geen evidente en helaas kruipt er vaak veel meer energie in het politieke spel, de personencultus, de rand activiteiten. Energie die je niet kan gebruiken voor het inhoudelijke, waarom je toch ( volgens mijn idealistisch wereldbeeld) aan politiek doet. En ik denk nog steeds, liever dan kritiek te hebben op het systeem en aan de zijlijn te staan roepen, je beter zelf kan proberen het systeem ( traag) te veranderen en je idealen waarheid proberen maken. Een leukigheid aan in Aalst politiek actief zijn is de carnavalstoet waar politici worden uitgebeeld. De eerste KOP in de stoet was toch wel een unieke ervaring.

 

Als ik terugkijk naar mijn 3 fietsmaanden is er toch wel enig gemis. Niet enkel de zomerse dagen met de vele zonne uurtjes. Maar ook het onderweg zijn, nieuwe mensen ontmoeten, nieuwe culturen leren kennen. De fysieke inspanningen en de voldoening bij het bereiken van een berg-, heuveltop. Maar ook bovenal de rust, van het fietsen tussen bossen met enkel geluid van de dieren en zoemende wind. De vele kampeeravonden met een mooie zonsondergang, kabbelend beekje of toch wel woelig onweer. Een ree of vos die onverwacht het pad kruisen. En vrijheid om te beslissen dag per dag wat ik ga doen, welke afstand ik zou fietsen,.. met de nodige onverwachte leukigheden tot gevolg.
Een beetje nostalgie kan soms geen kwaad en ik heb een fantastisch avontuur gehad, ervaringen die me nog jaren zullen bijblijven. De toekomst wacht echter vol ongeduld. In mijn bakfiets zit een hoop enthousiasme om mensen te overtuigen dat het wel kan, in mijn rugzak zit heel veel durf en in mijn hoofd een droom van een klimaat neutrale wereld.